Polonia Warszawa w portalu ligowiec.net

redaktor dyżurny:
	paulinus

uzupełnij dane klubu
pełna nazwa klubu
nazwa skrócona
data założenia jeżeli nie można ustalić dokładnej daty - zostaw 00
barwy oddzielane myślnikiem
adres ul. Konwiktorska 6, 00-206 Warszawa, Stadion Polonii Warszawa im. Generała Kazimierza Sosnkowskiego, Konwiktorska 6 Pojemność: 7150
telefon (48) 22 746-92-62
strona www jeden adres w jednej linii www.kspolonia.pl
adres e-mail
prezes
trener
skład <b>Bramkarze:</b> 12. Dominik Pusek, 18. Mateusz Tobjasz, 67. Marcin Marcinkowski, <b>Obrońcy:</b> 2. Piotr Petasz, 3. Karol Worach, 4. Marcin Bochenek, 6. Rafał Zembrowski, 15. Bazyli Kokot, 19. Grzegorz Wojdyga, 23. Przemysław Szabat, 27. Daniel Choroś, <b>Pomocnicy:</b> 5. Piotr Ćwik, 7. Mariusz Marczak, 8. Piotr Kosiorowski, 9. Michał Zapaśnik, 14. Michał Oświęcimka, 16. Mateusz Małek, 17. Marcin Kluska, 21. Mariusz Wierzbowski, 31. Donatas Nakrošius (Litwa), 87. Cezary Sauczek, <b>Napastnicy:</b> 10. Krystian Pieczara, 11. Bartosz Wiśniewski, 20. Fabian Pawela, 24. Daniel Gołębiewski,
sukcesy <b>Krajowe:</b> Mistrz Polski:(2) 1946, 2000 Wicemistrz Polski:(3) 1921, 1926, 1998 III miejsce w Polsce:(2) 1923, 1951 Zdobywca Pucharu Polski:(2) 1952, 2001 Zdobywca Superpucharu Polski: 2000 Zdobywca Pucharu Ligi: 2000 <b>Międzynarodowe:</b> 1/2 finału Pucharu Intertoto: 1999 Eliminacje Ligi Europejskiej: III runda - 2010 wyeliminowani przez NAC Breda (dom 0:1 i wyjazd 3:1)
historia 1911 - 1921 Początki uprawiania futbolu w Warszawie sięgają pierwszych lat XX wieku. Wówczas to piłkę nożną zaczęły uprawiać szkolne drużyny gimnazjalne. Dużą pomocą dla pierwszych piłkarzy okazało powstałe w 1907 roku Warszawskie Koło Sportowe - nadrzędna organizacja zajmująca się sportem młodzieży. To właśnie przy WKS rozpoczęły swój żywot takie drużyny jak Korona (1909) i Polonia (1911). Zespół Polonii powstał w wyniku fuzji kilku drużyn szkolnych, m.in. Stelli i Merkurego. Jedno z pierwszych zdjęć Polonii Warszawa Poloniści po raz pierwszy pod swoją nazwą wybiegli na boisko jesienią 1911 roku. 19 listopada rozegrali mecz z Koroną, przegrywając 3:4. Relację z tego spotkania zamieścił „Sport Powszechny”, jedna z nielicznych gazet, która zauważała życie sportowe w Warszawie. Gazeta pisała: „Polonia w swym inauguracyjnym meczu pokazała wiele zalet stawiających ją w jednym szeregu z Warszawianką (ówczesna drużyna o nazwie Warszawianka nie miała nic wspólnego z działającym od 1921 roku do dziś KS Warszawianka - dop. red.) i Koroną - a przede wszystkim temperament, który ujęty w zgranie i kombinacje, dał drużynie bardzo szybkie i ostre tempo gry. Na razie jednak gracze ci z wielkim, może nawet zbytnim temperamentem, wyglądali jak automobile spłoszone bez szoferów (...)”. Polonia rozpoczęła swój żywot w niełatwym czasie, gdy na ulicach Warszawy panowała cyrylica i rządzili rosyjscy zaborcy. Dlatego też nadanie nazwy Polonia (łacińska nazwa Polski), a także przyczepianie biało-czerwonych tarcz na czarnych kostiumach, było aktem odwagi i patriotycznego wychowania grającej młodzieży. Tworzący się nieformalny klub był czymś więcej niż tylko organizacją sportową. Założycielem zespołu był Wacław Denhoff-Czarnocki, późniejszy działacz Polskiej Organizacji Wojskowej. To on wymyślił patriotyczną nazwę i został kapitanem drużyny. Wśród założycieli Polonii byli m.in. przedstawiciele znanych warszawskich rodów Gebethnerów i Lothów. Do 1915 roku Polonia prowadziła działalność nieoficjalną, tak jak kilka innych sportowo-patriotycznych organizacji: np. Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”. Dorobkiem klubu były aż trzy drużyny piłkarskie (Polonia I, Polonia II, Polonia III), a także sekcja lekkoatletyczna (założona w 1912 r.). Na przełomie lat 1912/13 klub ustalił swoje barwy, które nie zmieniły się do dziś. Pierwszy mecz w czarnych koszulach poloniści zagrali 23 lutego 1913 roku z najgroźniejszym lokalnym rywalem Koroną i tym razem Polonia wygrała 4:0. W czasie I wojny światowej sytuacja polityczna w Warszawie uległa zmianie. Do miasta wkroczyli Niemcy. Nowi okupanci chcieli pokazać się z lepszej strony niż Rosjanie i zezwolili na działalność niektórych polskich instytucji – także sportowych. W latach 1915-1917 Polonia została oficjalnie zarejestrowana jako klub sportowy. Powstały wówczas nowe sekcje, klub oficjalnie uzyskał dostęp do jedynego wówczas w Warszawie boiska na Agrykoli i wydawał własną gazetkę o nazwie „Echo”. Stał się najsilniejszym organizmem sportowym Warszawy. 1921 - 1939 Prymat w stolicy „Czarne Koszule” utrzymały przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego, tworząc klub, w którym działały sekcje: hokejowa, lekkoatletyczna, piłki nożnej, szermierki, tenisa ziemnego, siatkówki, koszykówki, pływania, hazeny, kolarstwa i boksu. W pierwszych rozgrywkach o mistrzostwo Polski w 1921 r. piłkarze Polonii zajęli 2 miejsce, za Cracovią. Wynik ten powtórzyli w 1926 r. Rok później Polonia była założycielem ligi piłkarskiej, która zainaugurowała rozgrywki w 1927 r. Od 1928 r. klub miał własny stadion przy ul. Konwiktorskiej. Liczne grono zawodników Polonii występowało w barwach reprezentacji Polski, m.in. Jan i Stefan Lothowie, Michał Hamburger, Jerzy Bułanow i Władysław Szczepaniak. Jerzy Bułanow został wybrany najlepszym polskim piłkarzem w 1931 r. w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”, natomiast Władysław Szczepaniak był kapitanem reprezentacji Polski na mistrzostwach świata we Francji w 1938 r., w legendarnym meczu Polska - Brazylia (5:6). Prezesem KS Polonia Warszawa w latach 1928-1939 był najbliższy współpracownik Józefa Piłsudskiego, późniejszy Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie gen. Kazimierz Sosnkowski. „Czarne Koszule” były w okresie międzywojennym najpopularniejszym klubem piłkarskim Warszawy, cieszącym się poparciem w różnych środowiskach i grupach społecznych. Znanym kibicem Polonii był np. popularny aktor Adolf Dymsza. Na początku roku 1939 Związek Polskich Związków Sportowych uznał KS Polonia Warszawa za najlepszy polski klub sportowy w roku 1938. W niedokończonym z powodu wybuchu wojny sezonie 1939 Polonia dysponowała silnym, młodym zespołem, który gromił faworytów rozgrywek, pokonując m.in. mistrza Polski Ruch Hajduki Wielkie 3:2 (na wyjeździe), czy krakowską Wisłę 5:4. W ostatnim meczu ligowym przed wybuchem wojny poloniści pokonali 2:1 na Konwiktorskiej kolejnego pretendenta do tytułu mistrzowskiego Pogoń Lwów. Zwycięską bramkę dla „Czarnych Koszul” strzelił w 90 min. Henryk Jaźnicki. Był to równocześnie ostatni mecz ligowy w historii zaprzyjaźnionej z Polonią Pogoni Lwów. Następna kolejka ligowa miała się odbyć 3 września 1939 r. ... Mecz Polonii z Union Touring w 1939 roku wygrany 6:1 1939 - 1945 W okresie okupacji uprawianie sportu przez Polaków zostało zakazane przez niemiecki władze okupacyjne. Drużyna Polonii brała udział w konspiracyjnych rozgrywkach o mistrzostwo Warszawy, która była najprężniej działającym ośrodkiem futbolu w okupowanym kraju. Piłkarze Polonii zdobyli tytuł konspiracyjnego Mistrza Warszawy w latach 1942 i 1943. W czasie Powstania Warszawskiego stadion Polonii znajdował się na pierwszej linii walk. Nocą z 21 na 22 sierpnia przez boisko przy Konwiktorskiej ruszył nieudany atak powstańczych batalionów „Zośka” i „Czata 49” mający na celu połączenie Starówki z Żoliborzem. Podczas walk na boisku poległo 12 powstańców. W powstańczych walkach życie stracili przedwojenni piłkarze „Czarnych Koszul” Ludwik Skrzypek i Aleksander „Przybysz” Justynowicz, a ciężko ranny Tadeusz Gebethner, dowódca powstańczego odcinka w Politechnice Warszawskiej, zmarł w szpitalu w obozie jenieckim w Altengrabow. Poloniści ginęli przez cały okres II wojny światowej. W Kampanii Wrześniowej polegli Andrzej Nowikow, Mieczysław Miączyński, Stefan Zantman oraz Janusz Pigłowski. W Auschwitz zostali zamordowani gracze „Czarnych Koszul” Gromelski, Twardo, Dzierzbicki oraz Zygmunt Matusik, a podczas zbiorowej egzekucji w Dossel zginął rotmistrz Stefan Pronaszko, najlepszy napastnik Polonii w okresie I wojny światowej (inne źródła podawały, że poległ podczas Kampanii Wrześniowej). W Katyniu zostali zamordowani przez NKWD Julian Niemczyński (podobnie jak Pronaszko gracz Polonii w jej pionierskim okresie działalności) oraz Tadeusz Walczak. Wielu, jak Wacław Loth IV, Tadeusz Świcarz, Stanisław Woźniak, zostało wywiezionych przez hitlerowców do obozów koncentracyjnych. Zamordowany przez Niemców w Warszawie został czołowy piłkarz Polonii w okresie II RP Michał Hamburger, działacz podziemnego Związku Walki Zbrojnej (późniejsze AK). W działalność konspiracyjną w AK zaangażowanych było więcej piłkarzy Polonii, m.in. późniejsi mistrzowie Polski z 1946 r.: Jerzy Szularz, Zygmunt Ochmański i Henryk Przepiórka – uczestnik „Wachlarza” (operacja dywersyjno-wywiadowcza na Kresach Wschodnich), kawaler Virtuti Militari. 1945 – 1952 Działalność klubu została wznowiona wkrótce po zakończeniu okupacji niemieckiej. Początkowo klub, z inicjatywy jednego z zawodników, Zenona Odrowąża, reaktywował się pod patronatem Milicji Obywatelskiej. Współpraca ta została jednak zakończona już w sierpniu 1945 r. Pierwszy mecz Polonia rozegrała 25 marca 1945 r. na boisku AZS w Parku Skaryszewskim z lokalnym rywalem RKS Okęcie. Spotkanie zakończyło się wynikiem 3:3. Rok 1946 przeszedł do legendy „Czarnych koszul”. Poloniści niespodziewanie zdobyli pierwszy dla Warszawy tytuł Mistrza Polski. Tytuł ten przeszedł do historii jako „mistrzostwo na gruzach Stolicy”. Sukces był tym bardziej zaskakujący, że klub funkcjonował w niezwykle trudnych warunkach, bez stadionu i boiska. „Nie mieliśmy nie tylko własnego boiska, ale nawet najmniejszego pomieszczenia. Trenowaliśmy na stadionie Legii, tam też rozgrywaliśmy mecze. Naszym „budynkiem” klubowym była zaś brama na rogu Marszałkowskiej i Nowogrodzkiej” – wspominał Jerzy Szularz. Obiekty Polonii przy ul. Konwiktorskiej 6 zostały decyzją komunistycznych władz miasta przekazane w użytkowanie młodzieżowej przybudówce PPR Związkowi Walki Młodych, który nie pozwalał piłkarzom Polonii na korzystanie z boiska. Zespół piłkarski korzystał gościnie ze Stadionu Wojska Polskiego na Łazienkowskiej. Zdobywając tytuł mistrzowski Polonia na długie lata umocniła swoją pozycję najpopularniejszego klubu Warszawy. „Siłą Polonii była ścisła więź z Warszawą i jej mieszkańcami. Była bezdomna, jak wielu z nich. Po latach klęski i tragedii potrzebowała sukcesu, podobnie jak jej mieszkańcy. Z piłkarzami się więc utożsamiano. Ich sukcesy były sukcesami warszawiaków. Dlatego Polonia miała tak olbrzymią popularność, a na jej mecze przychodziły tłumy wiernych kibiców” – pisali autorzy książki „Piłkarze z Konwiktorskiej” Tadeusz Morawski i Zbigniew Krakowiak. Mistrz Polski 1946 – kadra: Henryk Borucz, Zdzisław Sosnowski – Zdzisław Gierwatowski, Władysław Szczepaniak - Edward Brzozowski, Jerzy Fronczak, Henryk Przepiórka, Antoni Wołosz, - Henryk Jaźnicki, Zygmunt Ochmański, Zenon Odrowąż, Jerzy Szularz, Tadeusz Świcarz, Stanisław Woźniak. W 1947 r. poloniści zakwalifikowali się do reaktywowanej ligi (rozgrywki mistrzowskie w latach 1946 i 1947 rozegrano w formule rywalizacji mistrzów okręgów). W 1951 r., po długich staraniach i procesie sądowym Polonii udało się powrócić na swoje obiekty przy ul. Konwiktorskiej. Wówczas klub funkcjonował już jednak jako Zrzeszenie Sportowe „Kolejarz”. Oprócz nazwy zlikwidowane zostały tradycyjne barwy klubu – „Kolejarz” Warszawa występował w bordowych koszulkach. Zmiana nazwy była efektem stalinowskiej „reformy” sportu, w ramach której zlikwidowano kluby sportowe, powołując na ich miejsce koła sportowe przy zakładach pracy. Koła sportowe zostały objęte patronatem przedsiębiorstw z określonej branży. Nad Polonią patronat objęły Polskie Koleje Państwowe i ten stan rzeczy utrzymał się do końca PRL. Ponieważ PKP były sponsorem o dużo mniejszych możliwościach niż tacy potentaci w PRL jak wojsko, milicja, górnictwo czy hutnictwo, klub stopniowo tracił na znaczeniu. Ponadto Polonia z racji niepodległościowych tradycji była klubem z premedytacją marginalizowanym przez komunistyczne władze, które decydowały wówczas o przydziale pieniędzy dla zmierzających ku kryptozawodowstwu klubów piłkarskich. W 1952 r. piłkarze Polonii spadli do II ligi. Już jako II-ligowcy poloniści zdobyli w grudniu 1952 r. Puchar Polski, pokonując w finale na stadionie Wojska Polskiego CWKS Warszawa 1:0 (jeden z uczestników tego meczu Henryk Misiak do dziś pracuje w Polonii jako trener drużyn młodzieżowych). Był to ostatni triumf warszawskiej drużyny przed długim, trwającym ponad cztery dekady okresem upadku. Dopiero po obaleniu systemu komunistycznego, w 1993 r. piłkarze Polonii powrócili, po 41 latach, do piłkarskiej ekstraklasy. Zdobywcy Pucharu Polski w 1952 roku 1952 – 1993 Początek lat 50. to okres dalszego regresu sportowego klubu. W 1954 r. „Czarne Koszule” spadły do III ligi, gdzie ugrzęzły na kilka sezonów. Jedynym pozytywem w tym okresie był powrót do tradycyjnej nazwy i barw klubowych. Było to możliwe w efekcie zmian politycznych - zainicjowanej przez ówczesne władze partyjne destalinizacji. Polonia dokonała powrotu do tradycji jako jeden z pierwszych klubów w Polsce w 1956 r. Dopiero w 1958 r. piłkarze „Czarnych Koszul” powrócili do II ligi, w której utrzymali się zaledwie trzy sezony. Na kolejny awans polonistów do II ligi Warszawa czekała aż 13 lat. Przez ten czas piłkarze „Czarnych Koszul” rywalizowali z lokalnymi rywalami z Mazowsza, tocząc zacięte pojedynki m.in. z silnym wówczas zespołem Bzury Chodaków. Mimo sportowego regresu klub jeszcze przez długie lata cieszył się w Warszawie niesłabnącą popularnością. W 1962 r. na mecz wyjazdowy ze Startem w eliminacjach do II ligi pojechało do Łodzi około pięciu tysięcy kibiców „Czarnych Koszul”. Podobnie liczny był wyjazd kibiców na decydujący o awansie do II ligi w 1958 r. mecz z Czarnymi Szczecin. Rekordowa publiczność ponad 20 tysięcy widzów dopingowała Polonię w czerwcu 1964 r. podczas meczu barażowego o prawo udziału w grach eliminacyjnych o II ligę z lokalnym rywalem Warszawianką. Niektórzy historycy mówią nawet o 35 tys. widzów obecnych tego dnia na stadionie Wojska Polskiego. Niestety, Polonia przegrała ten mecz 0:1. W pierwszej połowie lat 60. na inauguracyjne mecze „Czarnych Koszul” w III lidze przybywało nawet ponad 10 tys. widzów. Do II ligi piłkarze Polonii powrócili dopiero w pamiętnym dla polskiej piłki 1974 roku, po 13 sezonach spędzonych w III lidze. Pierwszy po tak długiej przerwie II-ligowy mecz na Konwiktorskiej z Arkonią Szczecin oglądało znów ponad 10 tys. widzów. Lata 70. i pierwsza połowa lat 80. to okres balansowania zespołu pomiędzy II a III ligą. Dopiero po spadku w 1985 r. Polonia znów na 6 lat utkwiła w III lidze. Największym osiągnięciem klubu w tym okresie było zdobycie tytułu Mistrza Polski przez juniorów Polonii w 1977 r. Początek odrodzenia piłkarskiej Polonii wiąże się z osobą obecnego Prezesa Honorowego KS Polonia Warszawa Jerzego Piekarzewskiego. W okresie kierowania przez niego sekcją piłkarską zespół Polonii awansował w 1991 r. do II ligi, a w 1993 r., po 41 latach nieobecności, powrócił do ekstraklasy. 1993 – 2009 Mimo wsparcia zespołu przez nowego sponsora, znanego fotografa i przedsiębiorcy Marka Wielgusa, w sezonie 1993/94 nie udało się obronić ekstraklasy. Kolejny powrót do I ligi nastąpił w 1996 r., po przejęciu klubu przez nowego sponsora Janusza Romanowskiego, właściciela holdingu Polkaufring. W 1995 r. klub zorganizował się w formule sportowej spółki akcyjnej – powstał Klub Piłkarski Polonia SSA. Rozpoczął się okres największych sukcesów w historii „Czarnych Koszul”. Zespół występował przez 10 sezonów w ekstraklasie, co było najdłuższą passą I-ligową w historii klubu, wielokrotnie startował w rozgrywkach europejskich pucharów. W 1998 r. poloniści zdobyli trzeci w historii tytuł wicemistrzowski, w 1999 r. dotarli do półfinału Pucharu UEFA Intertoto, a w 2000 r. wywalczyli drugi w historii klubu tytuł Mistrza Polski. Niewiele zabrakło do awansu do Ligi Mistrzów. W decydującej batalii o Champions League Polonia nieznacznie uległa w dwumeczu słynnemu Panathinaikosowi Ateny (2:2 u siebie, 1:2 na wyjeździe). Wcześniej w pięknym stylu wyeliminowali poloniści mistrza Rumunii Dinamo Bukareszt, wygrywając na wyjeździe 4:3 i 3:1 u siebie (mecz rozegrano w Płocku ponieważ stadion Polonii nie spełniał wymogów UEFA). Do puli osiągnięć piłkarze Polonii dorzucili w 2000 r. także Puchar ligi i Superpuchar. Gwiazdą zespołu „Czarnych Koszul” był w tym okresie reprezentant Polski, uczestnik Mistrzostw Świata w Korei 2002 Emmanuel Olisadebe. Mistrz Polski 2000 – kadra: Maciej Szczęsny, Mariusz Liberda – Przemysław Boldt, Tomasz Ciesielski, Piotr Dziewicki, Arkadiusz Kaliszan, Mariusz Malinowski, Jacek Paszulewicz, Mariusz Pawlak, Tomas Żvirgżdauskas (LIT) – Mateusz Bartczak, Arkadiusz Bąk, Jacek Dąbrowski, Emmanuel Ekwueme (NIG), Igor Gołaszewski, Tomasz Kiełbowicz, Jarosław Mazurkiewicz, Tomasz Wieszczycki - Maciej Bykowski, Grażvydas Mikulenas, Tomasz Moskal, Emmanuel Olisadebe. Trener: Dariusz Wdowczyk. Rok później, w 2001 r. piłkarze Polonii Warszawa zdobyli Puchar Polski. Równocześnie dały się jednak odczuć pierwsze symptomy kryzysu finansowego, który w następnych latach doprowadził do spadku znaczenia sportowego Polonii. W styczniu 2004 r. zespół został przejęty przez nową sportową spółkę akcyjną Klub Sportowy Piłkarski Polonia Warszawa SSA, której głównym zadaniem było utrzymanie zespołu w I lidze i pozyskanie dla klubu strategicznego, zasobnego finansowo inwestora. Twórcą nowej spółki był warszawski przedsiębiorca, kibic Polonii, wydawca klubowego miesięcznika „Polonia ‘Ole” ś.p. Jan Raniecki. W sezonach 2003/2004 oraz 2004/2005 walka o utrzymanie w lidze zakończyła się pomyślnie. Spadek do II ligi, po 10 sezonach w ekstraklasie, nastąpił niestety w sezonie 2005/2006. Sukcesem zakończyło się natomiast poszukiwanie nowego właściciela dla klubu – w kwietniu 2006 r. pakiet 100 proc. akcji KSP Polonia Warszawa SSA przejęła należąca do Józefa Wojciechowskiego firma J.W. Construction Holding S.A., największy polski deweloper. W lipcu 2008 Polonia wróciła do Ekstraklasy po fuzji z Groclinem Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski. Wykorzystano opracowania Roberta Gawkowskiego oraz materiały ze strony www.wielkapolonia.pl źródło: http://www.ksppolonia.pl/web/index.php?typ=podstrona&id=8
uwagi do moderatora jeżeli masz uwagi, propozycje do osoby, która będzie zatwierdzać Twoje zgłoszenie - wpisz je tutaj
herb/logo klubu jeżeli chcesz zmienić plik z herbem/logo klubu - plik prześlij jako załącznik na adres me@ligowiec.net - nie zapomnij napisać jakiego klubu herb/logo przesyłasz minimalne rozmiary pliku to 150x200 pikseli

Klub Sportowy Piłkarski Polonia Warszawa Sportowa Spółka Akcyjna

dane uzupełnić pomogli: maksiu1986, Matrix1552, Lukas1986 - dziękujemy
uzupełnij/popraw dane klubu

tabela

I liga 2024/2025
1.	Arka Gdynia	64
2.	Bruk-Bet Termalica Nieciecza	61
3.	Wisła Płock	54
4.	Miedź Legnica	52
5.	Wisła Kraków	52
6.	Polonia Warszawa	51
7.	Górnik Łęczna	48
8.	GKS Tychy	47
9.	Ruch Chorzów	40
10.	Znicz Pruszków	39
11.	ŁKS Łódź	35
12.	Stal Rzeszów	35
13.	Chrobry Głogów	25
14.	Odra Opole	23
15.	Kotwica Kołobrzeg	22
16.	Warta Poznań	21
17.	Stal Stalowa Wola	20
18.	Pogoń Siedlce	19
zobacz pełną tabelę, wyniki i terminarz

mecze

Sparingi
Sparta Węgorzyno - Polonia Warszawa	2 : 3
Świt Szczecin - Polonia Warszawa	2 : 2
I liga
Polonia Warszawa - Znicz Pruszków	0 : 1
Wisła Kraków - Polonia Warszawa	0 : 0
Polonia Warszawa - Arka Gdynia	0 : 3
Górnik Łęczna - Polonia Warszawa	3 : 1
Polonia Warszawa - Miedź Legnica	0 : 1
Kotwica Kołobrzeg - Polonia Warszawa	1 : 0
Polonia Warszawa - Warta Poznań	2 : 0
Chrobry Głogów - Polonia Warszawa	1 : 2
Polonia Warszawa - Odra Opole	3 : 0
Pogoń Siedlce - Polonia Warszawa	2 : 4
Polonia Warszawa - Bruk-Bet Termalica Nieciecza	0 : 1
Wisła Płock - Polonia Warszawa	4 : 1
Polonia Warszawa - GKS Tychy	2 : 1
Stal Stalowa Wola - Polonia Warszawa	1 : 1
Polonia Warszawa - Stal Rzeszów	1 : 0
ŁKS Łódź - Polonia Warszawa	0 : 0
Polonia Warszawa - Ruch Chorzów	1 : 0
Znicz Pruszków - Polonia Warszawa	2 : 1
Polonia Warszawa - Wisła Kraków	2 : 0
Arka Gdynia - Polonia Warszawa	0 : 0
Polonia Warszawa - Górnik Łęczna	2 : 1
Miedź Legnica - Polonia Warszawa	2 : 3
Polonia Warszawa - Kotwica Kołobrzeg	2 : 2
Warta Poznań - Polonia Warszawa	1 : 2
Polonia Warszawa - Chrobry Głogów	4 : 2
Odra Opole - Polonia Warszawa	0 : 1
Polonia Warszawa - Pogoń Siedlce	2 : 1
Bruk-Bet Termalica Nieciecza - Polonia Warszawa	0 : 3
Polonia Warszawa - Wisła Płock	0 : 0
GKS Tychy - Polonia Warszawa	26 kwi
Polonia Warszawa - Stal Stalowa Wola	03 maj
Stal Rzeszów - Polonia Warszawa	10 maj
Polonia Warszawa - ŁKS Łódź	17 maj
Ruch Chorzów - Polonia Warszawa	25 maj

top komentarze

newsy:
1 » Maciej Mateńko prezese »
1 » Zmiany w pionie sportow »

mecze:
23 » Ambra Mechanik II Iskra »
9 » Dąb Dębno-Gavia Choszcz »
8 » Mechanik Bobolice-Błęki »
6 » Gavia Choszczno-Sparta »
6 » Biali Sądów-Ina Golenió »
5 » Pogoń Barlinek-Ina Ińsk »
5 » Orzeł Wałcz-Dąb Dębno
5 » Energetyk Gryfino-Iskra »
4 » Drawa Drawsko Pom.-Olim »
4 » Pogoń Szczecin-Raków Cz »

aktualnie na portalu

zalogowanych: 1
marekperec

gości: 29

statystyki portalu

• drużyn: 3163
• imprez: 157253
• newsów: 78769
• użytkowników: 81637
• komentarzy: 1188819
• zdjęć: 917439
• relacji: 40873

Najwiďż˝kszy Skateshop w Szczecinie.

widzisz błąd na stronie - zgłoś go nam

Polityka Cookies